اثر مقابله درمانگری در اضطراب زنان باردار

اثر بخشی مقابله درمانگری بر اضطراب زنان باردار دکتر علیرضا آقایوسفی 1، دکتر فرهاد شقاقی 1، فریبا طاهری 2 بارداری یک دوره زمانی زمینه ساز بحرانهای روانشناختی، زیست شناختی و دگرگونی عاطفی محسوب می شود که با شیوع بالای اختلالات اضطرابی همراه است و با وجود شیوع بیشتر اضطراب نسبت به افسردگی در این دوران ، به مراتب کمتر از افسردگی مورد توجه قرار گرفته است (بروکینگتن 3، مکدونالد و وینسکات ، 2006 ). اضطراب بارداری از فاکتورهای مهم حاملگی است که بطور بالقوه دارای دلالتهای کوتاه مدت و بلندمدت مهمی برای ( بهزیستی مادر و نوزاد وی می باشد(گلین 4، دانکل-اسکاتر، هابل و ساندمن، 2008 پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی مقابله درمانگری بر کنترل اضطراب حالتی و صفت اضطراب زنان نخست باردار شهر زنجان صورت گرفت. برای جمع آوری داده ها تعداد 60 نفر از زنان باردار دارای سطوح بالاتر اضطراب غربال و در دو گروه (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. از آزمودنیها خواسته شد که به پرسشنامه های راههای مقابله ای لازاروس-فولکمن و اضطراب حالت- صفت اشپیل برگر پاسخ دهند. سپس گروه آزمایش در طی 9 جلسه مهارتهای مقابله ای خود را شناسایی و اصلاح نمودند.و 2 جلسه نیز برای همسران آنان آموزش حمایتی و مهارت ارتباطی برگزار شد. بعد از جلسات نیزبعد از یک ماه هر دو گروه مجدداً به پرسشنامه های فوق پاسخ دادند . برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و روش های آماری تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: -1 شرکت در جلسات مقابله درمانی به طور معنی د اری اضطراب حالت و صفت زنان باردار را بهبود می بخشد. -2 اجرای مقابله درمانی مهارتهای مقابله ای آزمودنیها را در مواجهه با موقعیت های تنش افزایش می دهد. -3 زنان باردار دارای سن متوسط نسبت به زنان جوانتر و مسن تر از روشهای مقابله ای کارآمدتری بهره می گیرند. واژه های کلیدی: مقابله درمانی، اضطراب بارداری، اضطراب حالت- صفت، زنان نخست باردار